بیماری پارکینسون
بیماری پارکینسون چیست؟
بیماری پارکینسون (Parkinson’s Disease) یک بیماری پیشرونده است که بر سیستم عصبی مرکزی و توانایی هماهنگی حرکت در بدن تأثیر می‌گذارد. این بیماری در بسیاری از قسمت‌های مغز تأثیر می‌گذارد.
بیماری پارکینسون برای اولین بار بار توسط دانشمند بریتانیایی جیمز پارکینسون (James Parkinson) در سال ۱۸۱۷ میلادی معرفی شد و به همین دلیل نام این بیماری به او تعلق یافت. این بیماری همان لرزش در وضعیت استراحت است که همه‌گیری آن بیشتر در سنین پیری است اما در جوانان هم دیده می‌شود. همه‌گیری آن در همه مناطق جهان یکسان است. به‌طور کلی این بیماری بر اثر از بین رفتن سلول‌های ترشح‌کننده ماده‌ای به نام دوپامین (که یک انتقال دهنده عصبی است) و تجمع آلفا-سینوکلئین رخ می‌دهد. افزایش نسبت استیل کولین به دوپامین در غده‌های قاعده‌ای مغز موجب نشانه‌های لرزش، سفتی عضلات، و کندی حرکات می‌شود.
اگرچه علت بروز این بیماری کاملا مشخص نیست، اما مشخص شده که، هردو فاکتورهای ژنتیکی و محیطی در بروز آن نقش دارند. از این میان می‌توان به فاکتورهایی مانند افزایش سن، پیشینه خانوادگی ابتلا به بیماری پارکینسون،جهش‌های ژنتیکی، جنسیت، قرار گرفتن در معرض سموم دفع آفات، برخی داروها و پیشینه آسیب و جراحت مغز به عنوان عوامل بروز این بیماری اشاره کرد.
پژوهش‌های پیشین نشان می‌دهند که ۱۵ درصد بیماران دارای پیشینه خانوادگی ابتلا به این بیماری هستند. همچنین حدود ۵ تا ۱۰ درصد مبتلایان به پارکینسون دارای جهش ژنتیکی در یکی از جایگاه‌های ژنی دخیل در بروز این بیماری هستند. از شایع‌ترین جهش‌های ژنتیکی شناخته شده در بیماران مبتلا به پارکینسون با پیشینه خانوادگی، جهش در پروتئین Leucine-rich repeat kinase 2) LRRK2) است.
علایم پارکینسون
علائم ممکن است در افراد متفاوت باشد و پیشرفت می‌تواند خفیف، متوسط یا شدید باشد. بیماری پارکینسون به طور معمول بر توانایی پیاده‌روی با حرکات کندتر (برادیکینزیا) و مشکل در شروع یا متوقف کردن راه رفتن تأثیر می‌گذارد. علاوه بر این، حرکات به همراه لرزه‌هایی که ممکن است در دستها اتفاق می افتد ، کندتر می‌شوند. عضلات می‌توانند کاملاً سفت و سخت شوند و منجر به از دست دادن حرکت و وضعیت ضعیف بدن شوند. یک علامت خطرناک به آن روش بازگشتی گفته می‌شود، که در آن گرایش فرد به سمت عقب افتادن است و توانایی کمی برای محافظت از خود ندارد.
گفتار همچنین به دلیل فعال شدن ضعیف عضلات دهان، زبان و گلو می‌تواند در اثر بیماری پارکینسون کمرنگ و کند شود. علاوه بر این، خوردن و نوشیدن به دلیل مشکل در بلع می‌تواند چالش برانگیز باشد. علائم همچنین ممکن است شامل مشکل در نوشتن، غیرقابل تبدیل شدن یا بسیار کوچک باشد.
چگونه فیزیوتراپی به افراد مبتلا به بیماری پارکینسون کمک می‌کند؟
فیزیوتراپی، کاردرمانی و گفتاردرمانی روش‌های درمانی اساسی برای مبتلایان به پارکینسون است. در حالی که در حال حاضر هیچ درمانی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد، می توان اقدامات فوق‌العاده ای را برای بهبود عملکرد فرد و حفظ دستاوردها انجام داد. با هماهنگی پزشک خود، توانبخشی روی بهبود حرکت، ایمنی، استقلال با فعالیت‌ها، انتقال، شناختی و گفتار تمرکز دارد. فیزیوتراپی‌ها بر بهبود دامنه حرکت، استحکام، استقامت، ایمنی در مورد انتقال از سطوح پایین، وضعیت بدنی و حرکت در بیماران مبتلا به پارکینسون تمرکز دارند. برای مشاوره و راهنمایی رایگان، با کلینیک فیزیوتراپی حسام تماس بگیرید. (جهت تماس اینجا کلیک کنید)